سلفژ

  این هم تعاریفی از سلفژ که قولشو بهتون داده بودم امیدوارم مفید باشه اگه سوالی بود در خدمتیم

مبانی موسیقی را سلفژ (solfeggio) می‌گویند. آموزش بنیاد موسیقی در دو جنبه نظری و عملی (سرایش و تربیت شنوایی و نت نویسی) صورت می‌گیرد. برای آموزش سلفژ مفاهیم چندی لازم است که برخی از مهمترین آنها در زیر می‌آید.

(tonic): نت و صدایی که محور یک قطعه موسیقی مقامی است.

پرده: فاصله موسیقایی (نسبت بسامد دو صدای معین).

(tempo): اندازه تندی و کندی موسیقی به گفته دیگر شمار ضربها در یکای زمان.

(آکورد): چند آوا و صدای همزمان یا هماهنگ.

(movement): هر یک از بخشهای مستقل در یک قطعه موسیقی.

سازآرایی: تعیین نقش سازها برای اجرای قطعات موسیقی.

همنوایان: گروهی که به صورت همنوایی برنامه اجرا می‌کنند.

(کنسرت): اجرای موسیقی برای همگان .

(سونات): قطعه‌ای سازی برای یک یا چند تکنواز.

(tonality): کیفیت ناشی از روابط بُن‌مایه با سایر اصوات در یک قطعه موسیقی .

 که البته مثل خیلی چیز های دیگه بهش توجه زیادی نمیشه و سرسری گرفته میشه

  خیلی از نوازنده ها را می بینیم که مفاهیم بمل و دیز و بکار یا علائم دیگه رو نادیده می گیرند و این میشه که آهنگی به گوش ما خوش نمی آید

ویالن زدن

گاهی می بینیم نوازندگان ویلن در ایران، با وجود سابقه زیاد در نوازندگی این ساز هنوز اشکالات ابتدایی در نوازندگی (از نت خوانی گرفته تا استیل) دارند.

شاید به نظر بی اهمیت باشد اما کسی که ویالن می زند باید استیل ویالن زن را به خود بگیرد حرکات نمایشی و بالا و پایین پریدن و قر دادن مختص هنر پیشه های سیرک است نه یک ویالن زن!

می بینیم اشخاصی که یک ویالن به دست گرفته اند و با کپی کردن آثار مشهور خود را منوهینی و بتهوونی می دانند.

بلی برای کسی که می خواهد ویالن بزند بسیار مهم است که حرکات اضافی نداشته باشد ، حتی اگر در سمفونی ها دقت کنید می بینید که آرشه ها همه با هم بالا و پایین می روند این خود اهمیت موضوع را روشن می کند.

در نوشته های بعدی مطالبی درباره ی سلفژ براتون می نویسم